چرا اختلاف نظرمان راجع به مسائلی مانند موسیقی مورد علاقه، غذای مورد علاقه، تفریح دلخواه و ... برامون خیلی اهمیت نداره ولی اختلاف نظر های سیاسی، ما را به مرز دعوا و گاهی اونور دعوا می رسونه؟
علاوه بر آن چرا اختلاف نظر در مورد عقاید و ایمانیات اینقدر برای بعضی ها مهم و غیر قابل قبوله؟
من دلیلشو میدونم. خیلی ساده اس.
چون در مورد غذا و رنگ و ... همه ادمها قبول دارن که این یه چیز نسبیه پس همه تفاوتها رو به راحتی (راحتتر) قبول میکنن ولی در مورد اعتقادات که شامل اخلاقیات هم میشه نسبی نیست( من اینطوری اعتقاد دارم) برا همین آدم نمیتونه قبول کنه که مخالفینش این چیزا رو نمیفهمن. اگه کسی به نسبی بودن اعتقادات اعتقاد داشته باشه به راحتی با این اختلافات کنار میاد.
دلیلش فقط اعتقاد به نسبی بودن یا نبودن داره.
ما آدما (بخصوص ایرانیها) جو گیریم ، اگر همین فردا یه روش جدید غذا خوردن پیدا بشه و همه رو خبر کنه بحث ها از سیاست به غذا کشیده می شه.