به مناسبت عید قربان

یک sms برام اومده به این مضمون :

جشن بزرگ سیرک ملی ایتالیا به مناسبت عید قربان از تاریخ...

چی بگم ...

روش دعا

خیلی وقت بود که می خواستم مطلبی با عنوان «چگونه دعا کنیم» بنویسم که به دلیل مشغله زیاد و مهمتر از آن تنبلی مفرط، این امر به تاخیر افتاد. اکنون نیز به دلیل دوم مجبور هستم که مطلبم را خلاصه کنم.

برای اینکه دعایمان به استجابت نزدیک تر باشد، باید از مسیر آن وارد شد. خب میشه در کتاب های حدیثی، عرفانی، فلسفی و ... در زمینه دعا و استجابت دعا جستجو کرد و مواردی را به دست آورد. ولی دسته بندی آنها و همچنین دسته بندی بر اساس تقدم تاخر شانی آنها کار مشکلی است و شاید به سالها وقت نیاز داشته باشد.

یه روش ساده تر که برای آدم های تنبل مناسب تره اینه : قبل از دعا کردن، «ذکر نعمت  و شکر نعمت» داشته باشیم. یعنی قبل از اینکه بخواهیم نعمت جدیدی را از خداوند بخواهیم، خداوند را بخاطر نعمت هایی که به ما داده شکر کنیم. دانه دانه و با حوصله. هیچ نعمتی را کوچک نشماریم. وقتی ذکر نعمت کردیم و شکر نعمت کردیم دعایمان را مطرح کنیم. البته شکر نعمت را بصورت عملی باید انجام داد ولی حداقل کار اینه که زبانمان را به ذکر نعمت عادت دهیم و علاوه بر زبان ذهنمان را هم همینطور.

پیامبران که از بهترین ها هستند، از این روش استفاده می کردند. برای نمونه دعای حضرت ابراهیم (ع) در سوره شعراء که ابتدا ذکر نعمت می کند و سپس دعا:

الَّذی خَلَقَنی فَهُوَ یَهْدینِ (78)
همان کسی که مرا آفرید، و پیوسته راهنمائیم می‏کند،
وَ الَّذی هُوَ یُطْعِمُنی وَ یَسْقینِ (79)
و کسی که مرا غذا می‏دهد و سیراب می‏نماید،
وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفینِ (80)
و هنگامی که بیمار شوم مرا شفا می‏دهد،
وَ الَّذی یُمیتُنی ثُمَّ یُحْیینِ (81)
و کسی که مرا می‏میراند و سپس زنده می‏کند،
وَ الَّذی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لی خَطیئَتی یَوْمَ الدِّینِ (82)
و کسی که امید دارم گناهم را در روز جزا ببخشد!
رَبِّ هَبْ لی حُکْمًا وَ أَلْحِقْنی بِالصّالِحینَ (83)
پروردگارا! به من علم و دانش ببخش، و مرا به صالحان ملحق کن!
وَ اجْعَلْ لی لِسانَ صِدْقٍ فِی اْلآخِرینَ (84)
و برای من در میان امّتهای آینده، زبان صدق (و ذکر خیری) قرار ده!
وَ اجْعَلْنی مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعیمِ (85)
و مرا وارثان بهشت پرنعمت گردان!
وَ اغْفِرْ ِلأَبی إِنَّهُ کانَ مِنَ الضّالِّینَ (86)
و پدرم [= عمویم] را بیامرز، که او از گمراهان بود!
وَ لا تُخْزِنی یَوْمَ یُبْعَثُونَ (87)
و در آن روز که مردم برانگیخته می‏شوند، مرا شرمنده و رسوا مکن!

موارد دیگری را هم می توان در قرآن پیدا کرد.