سیل و حماقت

روز اول عید بود که من در قم بودم و مشغول دید و بازدید های نوروزی. همون شب داشتیم با اتومبیل از توی رودخونه عبور می کردیم و قطرات اندک باران شیشه های ماشین را تر می کرد. تعداد زیاد چادر هایی که در رودخونه نصب شده بود من را به این فکر انداخت که فرهنگ جدیدی از مسافرت در کشور ما شکل گرفته است. اما ناگهان نگرانی عجیبی در دلم افتاد:

اگر باران شدید شود، آنوقت چه خواهد شد؟ یاد ماجرایی افتادم که یه عده دانشجوی کوهنورد شب که توی کیسه خواب خوابیده بودند، ناگهان سیل اومده و قبل از اینکه فرصت کنند از توی کیسه خواب بیان بیرون، قربانی سیل شده اند. همین یک ماجرا برای من کافی بود که طرح اسکان مسافران در رودخانه شهر قم که محل عبور سیلاب های فصلی هست را احمقانه بدانم.

لازم به ذکر است که رودخانه قم بسیار عریض و خشک می باشد و فقط به اندازه یک جوی، آب از وسط آن عبور می کند و در مواقعی که بارندگی هست، کمی آب آن بیشتر می شود. البته حدود سی سال پیش سیلی ناگهانی و شدید مانند همین سیل اخیر اتفاق افتاده بوده. اگر رودخونه را دیده باشید متوجه می شوید که این پهنای زیاد بی دلیل نبوده!

درحالی که خبرگزاری های دولتی تلفات را 6 نفر اعلام کرده اند، ولی شاهدان عینی تا 20 نفر هم اعلام کرده اند. کسانی که توی اتومبیل بودند و شیشه ها را کشیده بودند بالا ملتمسانه درخواست کمک می کردند و اتومبیل داشت توی سیل قل قل می خورد. خدا رحمتشون کنه.

نمی دونم شهردار قم اعدام میشه یا به حبس ابد محکوم میشه. نمی دونم شاید هم برکنار بشه و بعد از مدتی بشه شهردار یه شهر بخت برگشته دیگه. والله بالله عبرت گرفتن چیز خوبیه.

این لینک را هم ببینید بد نیست.