نوآوری ...

چند تا مطلب که با نوآوری بی ربط نیست:

انتقاد کار خیلی ساده ای هست. اونم تو کشور ما. رو هر چی دست میذاری، چند جای کارش میلنگه. من خیلی دوست دارم که اگر انتقادی می کنم، پیشنهادی هم بدم، راهکاری هم معین کنم. فکر کنم این خودش یه جور نوآوری باشه.

وقتی به عید 87 نگاه می کنم و با الان (یعنی عید 88) مقایسه می کنم، می بینم که من همون آدم پارسالی هستم فقط یه کمی وزنم زیاد شده و مقدار زیادی به بار گناهانم. بد نیست یه کم نوآوری کنم و از سنگینی این دو کم کنم و به رشد معارفی بیشتر بها بدهم. در همین راستا یه مقاله نوشتم در مورد آیه 5 سوره ابراهیم(ع) ولی اینترنت جای خوبی برای مطرح کردنش نیست! هر کی دوست داشت، پیغام بذاره، براش ایمیل کنم.

دوست دارم اگر مطلبی توی وبلاگ می نویسم، وقت شما خواننده محترم را تلف نکرده باشم و مطلب بیخودی در ذهنت ایجاد نکرده باشم. دوست دارم مطالبی بنویسم و مباحثی را مطرح کنم که مایه رشد باشد. دوست دارم با همدیگر مباحثه کنیم. ولی همانطور که اشاره کردم، جای این حرف ها توی اینترنت نیست. چون اگر کسی برداشت اشتباه بکنه اونوقت درست کردنش خیلی سخت میشه. دوست دارم در سال 88 از کارهای بیخودی و حرف های بیهوده دست بردارم و کاری کنم که رضایت امام (ع) را جلب کنم.

وقتی به تغییر فکر می کنم، میبینم که برای تغییر مثبت باید انرژی صرف کرد. برای رشد جسمانی باید تغذیه مادی کرد و برای رشد معارفی باید تغذیه معارفی کرد. نمیشه که من با "روش های من درآوردی" خودم را تغییر بدم. چون روش های من درآوردی انرژی نداره. اگر هم تغییری حاصل بشه فقط تغییر دکور هست. برای تغییر معارفی باید از سرچشمه ارزشها نوشید. من دوست دارم در ایمانیات و روحیات و اخلاقیات و روانیات و اعمالم یک تحولی به وجود بیارم. ولی خودم که نمی توانم. من هر سال دعای معروف سال تحویل را می خواندم ولی امسال یه جور دیگر خواندم. از خدا خواستم که تحول مورد نظرش را در من ایجاد کند به حق محمد و آل محمد (ص).

دیگه طاقت ندارم. برای الان بسه...